Nic nie może wiecznie trwać. Żywot chorzowskich "Sylwestrów" zaczyna się z końcem roku i trwa mniej więcej do końca karnawału.
Gdybym miał oceniać tegoroczny "Sylwester" po mojej pierwszej wizycie, to nie byłoby ciekawie. Trafiłem na popołudniowe przedstawienie bez energii i bez wszystkich gwiazd chorzowskiej sceny. Honor tego wyjątkowego dla mnie teatru muzycznego uratowało ostatnie, zielone przedstawienie. W końcu artyści zaczęli bawić się wykonywanymi piosenkami. Żadnej nerwowości, tylko biel uśmiechu, piersi rozśpiewane, nogi roztańczone... Może to jest pomysł na następny "Sylwester"? Zrobić zielony program od początku do końca.
Hasłem przewodnim tegorocznego "Sylwestra" były kartki z kalendarza, czyli święta związane z różnymi datami.
Co zapamiętałem z ostatniego "Sylwestra"? Na pewno nie zapamiętałem poprawnie tytułów i wszystkich wykonawców. Co na pewno zostanie w pamięci?: Maria Mayer wciąż zjawiskowa, tym razem w "To nie ty". Izabella Malik w "Gdzie ci mężczyźni". Barbara Ducka w tangu argentyńskim choć w stylizacji jakby hiszpańskie. Alona Szostak w sambie w saunie/pod prysznicem, szaleństwo ciał! Jacek Pacholski jako Elvis, fantastyczny głos i niesamowity ruch. "Hotel California" w wykonaniu Andrzeja Kowalczyka. Ewa Grysko w "Przeleć mnie" z niesamowitą stylizacją. Zespołowe "To idzie młodość" za zagranie młodości i różne tam smaczki, jak ciągłe ustawianie Izy Malik i mistrzostwo Elżbiety Okupskiej. "Zenek" w wykonaniu Marcina Tomaszewskiego plus ciekawy ruch ze szczotkami. "We are the world" za wyraz artystyczny i interesujący wokal. "Konik na biegunach" za energię. Marzena Ciuła w rewelacyjnym "Gdybym miała cztery nogi", cudownie głosowo, do tego choreograficznie zapracowane nogi! ;-) Ukraińska melodia ludowa również z Marzeną Ciułą oraz Martą Tadlą i Izabellą Malik jako translatorką, owacje na stojąco zasłużenie, nie tylko z powodu planszy! Andrzej Lichosyt w "Deszczowej piosence", jeden z lepszych numerów tego sylwestrowego wieczoru, dziękuję za dobry tym razem step. Klasyka filmowa, czyli Katarzyna Hołub w "Każda kobieta to szpieg". Kamil Franczak w repertuarze, jeśli się nie mylę Zbigniewa Wodeckiego /lustro w tle, młodość i dojrzałość w konfrontacji/. "Kaskaderki" czyli Ewa Grysko i Anna Ratajczyk za wyraz artystyczny. "Baby, ach te baby" za ciekawą interpretację utworu. Jeszcze "Stop" również za emocje oraz stylizację robót drogowych.
Jeśli przyjąć, ze w trakcie wieczoru wykonuje się około czterdziestu aranżacji, to nie jest tak źle. Ale przyznam, że drzewiej wrażenia artystyczne były lepsze.
I na koniec do tancerzy z zespołu baletowego, a propos zielonego spektaklu: W celi daliście sobie radę, ale w saunie/pod prysznicem przegraliście własną bronią ;-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz